Illustratie: Nathalie Lees
André Moerman schreef namens de Landelijke Organisatie Sociaal Raadslieden meerdere rapporten over de incassoproblematiek, die tot Kamervragen en moties leidden. Hij vindt dat de veranderingen te langzaam gaan. Zo wijst hij erop dat schuldeisers elkaars concurrenten zijn bij het verkrijgen van het beschikbare geld van een schuldenaar. Stel dat vier schuldeisers geld van dezelfde persoon najagen, maar die persoon niet het geld heeft om alle schulden af te lossen. Dan krijgt vaak maar één schuldeiser geld, waarna de andere drie naar de rechter kunnen stappen, om zo te proberen alsnog een deel van de schuld op te eisen. Dat brengt allerlei kosten voor de schuldenaar met zich mee. Veel beter zou het volgens Moerman zijn als schuldeisers het beschikbare budget van een schuldenaar met elkaar verdelen, waardoor alle schulden van de schuldenaar kleiner worden en er meer perspectief komt op een schuldenvrije toekomst.
Tegelijkertijd wil Moerman oppassen voor al te veel negativiteit. Hij wijst erop dat het limiteren van de incassokosten in 2012 al een belangrijk deel van de incassoproblematiek oploste. Bovendien, en dat is volgens hem het belangrijkste, zag hij het mensbeeld in Den Haag de afgelopen jaren veranderen. “Zelfredzaamheid was een soort dogma”, zegt hij. “Nu is het: wij snappen dat je de enveloppen niet opent en we gaan je helpen.” Daarom vindt Moerman dat er reden is voor optimisme. “We zitten in een transitie en dat is zijn vruchten aan het afwerpen.”
Lees het hele artikel op OneWorld